Açılışa çağırıldığım halde gidemedim, çünkü İstanbul dışındaydım. Bugüne nasipmiş.
Çatalca'da üç mücevher gördüm:
Birincisi müze binası. Gerek mimarî açıdan , gerek müze olarak kullanılmasının akıl edilmesi açısından.
İkincisi İç dekorasyonu. Bu kadar küçük bir alanın bu kadar güzel düzenlenmesine, aydınlığına, ferahlığına kocaman ve yürekten bir aferin.
Üçüncüsü müze müdürü olarak görevlendirilen dünya tatlısı kızımız. Bizi kapıdan karşıladı, içten bir güler yüzle. Müze müdürüyle görüşmek istedim, "Benim" dedi, nutkum tutuldu. O kadar genç bir müze müdürü, hem de güler yüzlü. Acaba Türkiye'de bir eşi var mı ? Onu seçenleri kutlarım.
Vitrinleri tek tek inceledim. Gözlerim yaşardı ama içime akıttım. Annemle ve ninemle gezdim sanki. Sanki onlar göğün yedinci katından bana refakat ettiler. "Geleceğini biliyorduk, iyi ki geldin oğlum" dediler. Ben de anı ve hatıra niteliğinde birşeyler göndermeye karar verdim. Yanımda Yanya ile ilgili biri telif, diğeri tercüme iki kitabım vardı, verdim.
Bu müzeyi gerçekleştirmeyi düşünenlere, emeği geçenlere şükran borçluyuz. Ben oraya daha çok giderim.
Fazıl Bülent Kocamemi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder