17 Ekim 2010 Pazar günü Sayın Atıf Akçin'in gayretiyle, Kadıköy/Bahariye'deki Saint-Joseph Fransız Lisesi Derneği'nin sosyal tesislerinde unutulmayacak bir toplantı gerçekleşti. Tam 63 katılımcı... Yanyalı, Yanyalı çocuğu, Yanyalı torunu...
Hakikaten unutulmayacak sahneler yaşadık. Akraba olduklarını bilmeyenler ve/veya tanıştıkları halde yıllardır görüşme imkânı bulamayanlar, hiç karşılaşmamış genç nesil temsilcileri ile zaten kaynaşmış Yanyalılar buluştular. Bazen bir tek ismin telâffuzu kucaklaşmaya yetti: "Siz falan hanımı tanır mısınız ?" "Ayol o benim halam !" "Aaaaa ! benim de falan teyzemin de kız kardeşi" "O zaman siz falancalardansınız" gibi. Hepimiz mutluyduk, bunu gönül rahatlığıyla ifade edebilirim. Ayrılırken telefonlar, e-posta adresleri teati edildi, mutlaka görüşme arzuları belirtildi ve en önemlisi bu toplantıların tekrarlanması kararlaştırıldı.
Benim açımdan olayın önemine gelince: Geçmişte Yanyalılar bloğumu tasarlarken amacım beni yetiştiren Yanyalı aileme şükran borcumu ödemekti... Okyanusta bir damla kadar da olsa. Ama zamanla bloğuma ilginin arttığını sevinç içinde müşahade ettim. Dün itibariyle ziyaretçi sayısı 11.000 civarındaymış. Amerika'dan, Avustralya'dan bile arayanlar var (Eminim Kamçatkada da bir Yanyalı torunu vardır). Ne mutlu bana. İyi bir iş yaptın diyenleri duydukça, doğrusu ağzım kulaklarıma varıyor.
Çok özlediğim, yokluklarının acısını çektiğim canım annem Tiraje Kocamemi (Jeko) ve anneannem Zelihacığım'ın (Zilhu) ve bütün yitirdiğimiz Yanyalı büyüklerimizin ruhları şâd olsun, ışıklar içinde yatsınlar. Pazar günkü toplantımızda onlar da aramızdaydılar, buna yemin ederim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder